Μέσα στη σκόνη περπατάνε άνθρωποι μόνοι
και στην οθόνη διαφημίσεις για άγριο σέξ
μια σκιά χαμογελάει και με ζυγώνει
ζητάει τσιγάρο και προσφέρει ενοχές
Μια νύχτα σ'είδα μόνη σου σ'ένα μπαράκι
με το ποτό της συνουσίας να μεθάς
ποιά σκέψη άραγε να σ'έχει συνεπάρει
ποιά μελωδία τώρα σιγοτραγουδάς
Μόνοι ερχόμαστε και μόνοι προχωράμε
μέχρι ο θάνατος να σπάσει τα δεσμά
στην κοινωνία που μας φτιάχνουν δε χωράμε
είμαστε βάρος πάντα για τ'αφεντικά
Κι'όταν βρεθούμε κάποτε σ'ένα κατώφλι
και τους ζητήσουμε μια μπουκιά ψωμί
θα μας πατήσουν θα μας λιώσουν σαν σκουλήκια
κανείς ποτέ δε θα μας ψάξει να μας βρεί
γι'αυτό σου λέω φίλε ας αντισταθούμε
πριν να μας πάρει της σαπίλας μυρωδιά
να πούμε πως για κάτι τώρα προσπαθούμε
δε θα μας πιάνουνε κορόϊδα τώρα πια
Κι' εσείς οι άρχοντες ακούστε αυτά τα λόγια
και μη νομίζετε πως θα'στε πάντα εκεί
γιατί υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι μονάχοι
που δε φοβούνται τίποτα πια στη ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου